Takk for no!

Dette vart dei siste innlegga i alle fall for denne gong. No ber det tilbake til Trondheim for dei to siste åra av studiet. Etter å ha hatt fri meir eller mindre sidan midten av Mars er eg no motivert til å studere litt att, men noko sei meg at sjølv om livet i Trondheim er spanande nok og veldig triveleg er det nok litt mindre eksotisk. Noko er riktignok allereie på tapeten; skal spele ein konsert med Haram Fusion Factory før jul og ein etter, så nokre helger går nok til det. Planen er og å gå Birkebeineren og Vasaloppet til vinteren, så lyt nok freiste å halde forma ved like og gå litt på ski. Men bloggen vert nok ikkje oppdatert nevneverdig framover likevel.

Om du skal til Sør-Amerika, Karibien eller California og trur eg kan ha eit tips eller berre vil slå av en prat er det berre å ringe 45 27 30 30, sende elektronisk post til sondre.steen@gmail.com eller på gamlemåten til Haramsøy, postnr 6209.



Takk for fylgjet! Eg set no kurset mot meir heimlege farvatn!

Peru: Lake Titicaca og Macchu Picchu

Etter Ecuador bar det rett av garde til 9 dagar på tur rundt i Peru. Det første høgdepunktet var flytande øyer på Lake Titicaca på grensa mellom Peru og Bolivia. Dei lagar øyene av torv og sjøgras og bur i stråhytter. I dag er turisme den viktigaste inntekta og til tross for enkle forhold hadde alle hyttene solcellepanel til å drive TV med parabol!:)

Ei komande stjerne som var med på festivalen.


Oro Islands. Dei flytande øyene på Lake Titicaca.

Puno, byen ved Lake Titicaca var ikkje særleg spanande, så eg dro snart vidare til Cuzco. Cuzco var ein by eg likte mykje betre. Flott by rett og slett! Dagen etter var det en kjempefestival i Sacsayhuaman(hugseregel: "Sexy woman":), nokre inkaruiner som låg i fjella ca 40 min å gå frå byen. Det var litt av ei folkevandring og fleire hundre tusen var samla for å sjå på eit storslagent inkashow.

Frå Inti Raymi, ein kjempefestival på solsnudagen (vinter i Peru) for å feire at dagane vert lengre att.

Neste dag starta eg ein 5-dagers tur med telt til Macchu Picchu over eit fjellpass, gjennom jungelliknande skog og alt mogleg landskap i "mellom" fjellandskap og troper. Gjekk ilag med 3 nyutdanna engelske legar, ein guide i tillegg til ein hestemann, kokken vår og 4 hestar. Eit bra fylgje og ein kjempetur!
Siste dag starta 4am med å gå opp til Macchu Picchu for å få stempel til å få gå på Wayna Picchu, det karakteristiske fjellet over byen. Det rakk vi, men vi var litt skeptiske til dagen, då vi grunna regn og tåke (dryseason; særleg!) såg ca 10 meter. Men klokka 10 letta det opp og vi fekk sett Macchu Picchu i all sin prakt! Imponerande greier! Peruturen vart avslutta i Lima, som med sine 10 millionar innbyggjarar berre var eit einaste stort trafikkaos med dårleg luft. Macchu Picchu derimot er noko som er verdt å setje på lista over framtidige reisemål for dei som ikkje allereie har vore der!



Turens høgaste punkt, The Salkantay Pass med bredekte Salkantay i bakgrunnen.


Ein alpakka på Macchu Picchu.


Sjarmerande turkamerat ein liten del av turen.


Eg og Macchu.


Temple of the Moon. Traff berre to andre turistar på vandringa til dette avsidasliggende tempelet eit par timar frå Macchu Picchu.


Macchu Picchu (byen) med karakteristiske Wayna Picchu (fjellet) bak. Eit storslagent syn.


På cafe med Cristiano i Lima.

Ecuador: Klatring

Etter nokre rolige veker i San Diego på slutten av året pakka eg ein sekk med nyinnkjøpt klatreutstyr og vinterklede og satte kursen for Ecuadors hovudstad Quito. Målet for dei ni dagane i Ecuador var å klatre Cotopaxi, Ecuador sitt nest høgaste og fjell og verdas nest høgaste aktive vulkan. Toppen er på 5897 moh og vart for mykje då eg var på familietur for ca 6 år sidan og vi måtte snu pga snøstorm. Verdt å nemne er det og at den gongen snudde 7 av 10 av oss pga høgda. Det var altså tid for revansj. Difor melde eg med på tur med Mountain Madness, eit amerikansk selskap som driv guiding over heile verda. Turen tok i alt 9 dagar, vii brukte dei 7 første til å gradvis akklimatisere oss til høgda og nådde toppen tidleg på morgon den 8. dagen (ein lyt gå på natta før sola gjer at skredfaren aukar). Sjølv om veret var dårleg og snø og tåke gjor at oss aldri hadde særleg sikt, var det stort å nå toppen. Heilen turen var ei kjempeoppleving, reisefylgjet som bestod av tre amerikanske karar frå Des Moines, Iowa og Gaspar, guiden var kjempefolk alle fire. Humøret var på topp til ei kvar tid til tross for problem med hovudpine, sjukdom osv pga høgda. Vi hadde sightseeing i Quito og klatra to flotte toppar, El Corazon og Iliniza Norte som trening til stor-toppen Cotopaxi som vi underveis kunne betrakte på avstand når det var klarver eller toppen låg over skyene. Vi budde stort sett på enkle hytter, og åt stort sett suppe til kvart einaste måltid. Her kjem nokre bilete:


På sightseeing i Quito.


Med norsk flagg på toppen!!


På vei til Iliniza Norte. Ein fantastisk flott tur.


Nesten på toppen! Eg og Jared framom ein gigantisk vegg med enorme istappar!


Frå den siste lodgen, foran Cotopaxi.

Cuba

Her kjem litt frå mine veker på Cuba. Byrjer å bli ei stund sia eg la ut frå San Diego, men skal prøve å få ned litt info frå opphaldet. Turen gjekk via Mexico, sidan det ikkje er mogleg å reise med amerikanske selskap direkte til Cuba. Men kom til Havana i fin form. Det første småutrulege som skjedde fann stad på flyplassen i Cancun, Mexico. Ved gaten til Havana helste eg på ei kar eg kjende att frå Phoenix, AZ-Canucun-flyet. Han reiste og åleine, og tilfeldigheite ville ikkje ha det til mindre enn at han og var på vei til Trinidad og skulle starte på same språkskule som meg same dag. Eg hadde dermed reisefylgje, allereie, så vi hang ilag i Havana og dei to neste vekene.

Byrja opphaldet med å gå to kvartal åleine i sentrum av Havana rundt midnatt. Cuba er kanskje den sikraste plassen eg har vore. Oslo på kveldstid er ti gongar verre enn å vere turist på Cuba. På grunn av diverse handelsblokkader er turisme ein av dei desidert viktigaste kjeldene Cuba har til utanlandsk valuta. Dei tek difor særs godt vare på alle som kjem. Det er mykje politi i gatene og eg følte meg aldri trua ila heile opphaldet, sjølv om eg ofte gjekk heim til huset mitt relativt seint på natta. Eit anna bilete er strafferammene for drap. Word on the steet skulle ha det til at ein for 12 år for å skyte ein mann, men 20 år for å drepe ei ku (som skal brukast til å mate svoltne turistar). Havana på dagtid var ganske rått. Var som å vakne opp etter å ha sove i ei tidsmaskin og reist mange tiår tilbake i tid. Gatene var fulle av tutande gamle amerikanske bilar rå før handelsblokkaden, husa var gamle, brusteinen i gatene lagt for ganske lenge sida og gatene var fulle av folk, då få har bil.

Alt i alt var Havana en by full av liv og spennende gater. Fekk sett mykje dei 4 dagane eg var der. Turene gjekk deretter vidare med buss til sørsida av øya og Trinidad, kor eg budde dei neste tre vekene for å lære spansk.
Budde hjå ein stor familie i eit stort, flott hus. Hadde eiga leiligheit, med takterasse og eige bad og til og med AC på soverommet. Fekk servert frokost og middag kvar dag og hadde det veldig fint. Kl 0900 kom spansklærerinna på besøk. Då sat vi å gjorde gramatiske øvingar opp og ned og fram og tilbake og prata spansk i 3-4 timar, før eg hooka opp med Wyatt (amerikanaren eg møtte på vei til Cuba) for lunch. Vi fann ei lokal pizzasjappe kor vi åt nærast kvar dag. To porsjonspizzaer kosta 40 amerikanske cent ca. Digg og billlig. Cuba har eit interessant pengesystem. Dei har to valutaer, ein lokal valuta, kalla Cuba pesos, en utenlandsk, kalla CUC. Importvarer, turistaktiviteter, mat på restaurant og overnatting betalast i CUC, men om du finn plassane der dei lokale et f.eks. og kan betale med den lokale valutaen, blir det mykje billegare (som lunchen).

Etter lunch venta stranda, internettcafe eller å vandre byens gater på jakt etter pratsomme cubanere, gamlebilar og sjåverdigheiter. Middag vart servert heime. Det var ALLTID bønnesuppe til forrett, ris, grønnsaker og enten kylling eller fisk til hovudrett, med ferskpressa fruktjuice av eit eller anna slag til.

Etter middag sette vi (eg og Wyatt, etterkvart ispedt nokre nederlandske, franske, sveitsiske og danske) oss på takterassen eller i parken med ei lita flaske rom, en sigar eller litt øl før vi som oftest gjekk til eit av byens "casas", hus med livemusikk og bar. Fekk høyrt vanvittig mange forskjellige fantastisk dyktige cubanske musikere i alle mulige latinamerikanske musikksjangre. Det var som oftest fullt hus og god stemning, alt var utendørs og dansegolvet fullt av lokale cubanarar som enten freista lukka hjå blonde jenter på besøk eller viste salsadansing av høg klasse med ei av dei lokale jentene.

Det var ein typisk dag på Cuba. Generelt sett var det dagar med lavt tempo, mykje sol og varme og eit godt liv.

Ei helg dro vi til Cienfuegos, ein vakker by ikkje langt unna og Santa Clara kor vi besøkte det gigantiske Monumento de Che (Guevara, som er ein stor helt på Cuba sidan den cubanske revolusjonen). Ein fin tur var også ein dagstur på hesteryggen inn til ein foss i regnskogen like ved Trinidad.

Det var kort om mitt opphald på Cuba. Har så mange inntrykk og oppleveingar frå ei heilt anna slags verd, men ikkje så enkelt å få alt ned gjennom eit tastatur. Sper på med litt bilete!

Weekend i kajakk i Colorado River

Forrige helg satte eg atter ein gong kursen mot Las Vegas, men denne gongen køyrde eg forbi og til Willow Beach som var starten for helgas padletur på Colorado River. Colorado river renn nedover heile Grand Canyon, tek eit kvileskjer i innsjøen som er oppdemd av Hoover Dam, før ho forsett rolegare nedføre dammen gjennom det som vert kalla Black Canyon. Det gjer elva ypperleg for kajakkpadling. Kajakken var lasta med mat og telt, så med godt mot padla eg og 7 andre norske karer og indøkstudenter oppover elva. Vi campa ei natt på vei opp og ei på vei ned og nøt verkeleg turen. Høgdepunkta var å nå Hoover Dam, kor ufatteleg mykje lettare det var å padle ned enn opp, Hot Springs (varme kjelder) som kjem ut av fjellet og at å campe i Arizona/Nevada er som å campe inn - blå himmel so langt auge kan sjå, ingenting vått og berre å laffe ut av teltet i berre boxer til perfekt temperatur.



Endeleg ved målet og godt nøgd med å ha forsert den litt kraftige straumen den siste amerikanske mile. Fiffig å oppleve at elva steig nesten en halv meter nøyaktig kl 12 fordi behovet for elektrisitet til Air Condition i Las Vegas er høgare midt på dagen.









Her nyt me ein av dei varme kjeldene.














I godt driv medstrøms.

Helgeplaner

Til helga er planen å kjøre til Hoover Dam, Arizona og padle i Black Canyon på Colorado river i kajakk. Blir en firedagerstur med telt og uten nett, så sees over helga!

De britiske Jomfruøyene - Seiling!

For å fortsette tilbakeblikket: Siste uka før retur til San Diego tilbrakte jeg på en 52 fots seilbåt, seilende rundt blant de britiske jomfruøyene (British Virgin Islands). Vi var 12 totalt, 7 norske karer, en australier, en amerikaner og en polsk jente. To hadde seilt før, så vi var i gode hender:) Var mye tau å holde styr på, men seiling er igrunn ganske greit, så lenge alt går bra i hvert fall. Hadde en fantastisk flott tur blant disse karibiske paradisøyene. Seilte fra havn til havn og utforska nye strender og snorklesteder på dagtid. Blant høydepunktene var et utrolig bra vrakdykk, en øde paradisøy vi fant på 17. mai, den daglige pastasalaten til lunch og å se Necker Island, den private øya til Richard Branson, en inspirerende fyr jeg leser boka til nå.

Bilder sier mer enn tusen ord, og mer sant enn noen gang for disse øyene, så legger istedet ved en del bilder, enn å skrive så langt:




Meg i en positur jeg var i relativt store deler av tiden denne uken.

Skuta. 52 fot var bra størrelse. Båten hadde 5 soverom. Jeg og en kompis fra militæret kapra sjefskahytten i baugen.

British Virgin Islands sett fra oven.












En av øyene. Ubebodd, kritthvit strand, palmer og sol. Hva mer kan en ønske seg en rolig formiddag i Karibien?












Mannskapet samla på 17. mai.












Den norske delen av mannskapet på grunnlovsdagen.














Meg bak roret en godværsdag blant de karibiske øyer. Seiling gav helt klart mersmak!